چرا بعضی افراد با لنز تماسی راحت نیستند؟

آماده‌ اید عینک خود را با لنزهای تماسی عوض کنید؟! بسیاری از افراد با هیجان برای تست لنزهای تماسی وقت می‌ گیرند، اما به آنها گفته می‌ شود که نباید از آنها استفاده کنند. عوامل مختلفی ممکن است شما را کاندید مناسبی برای استفاده از لنزهای تماسی نکند، مانند آلرژی‌ های خاص، شکل چشمان شما، خشکی چشم و موارد دیگر. اپتومتریست یا چشم پزشک شما معاینه جامع چشم انجام می‌ دهد و آزمایش‌ های خاصی را انجام می‌ دهد تا مشخص شود که آیا لنزهای تماسی برای شما مناسب هستند یا خیر. در حالی که استفاده از لنزهای تماسی برای اکثر افراد مشکلی ایجاد نمی‌ کند، مواردی وجود دارد که ممکن است استفاده از آنها را دشوار کند. این مقاله توضیح می‌ دهد که چه کسی کاندیدای ایده‌آلی برای لنزهای تماسی نیست و چرا، و همچنین چه کاری می‌ توان انجام داد.

سندرم خشکی چشم

سندرم خشکی چشم یکی از شایع‌ ترین بیماری‌ هایی است که مانع استفاده موفقیت‌ آمیز از لنزهای تماسی می‌ شود. برای اینکه فرد در استفاده از لنزهای تماسی احساس راحتی کند، باید مقدار کافی لایه اشک سالم داشته باشد. اشک انسان از آب، روغن، مخاط، نمک، آنتی‌ بیوتیک‌ های طبیعی، ویتامین‌ ها، مواد معدنی و بسیاری از مواد دیگر تشکیل شده است. هر بار که پلک می‌ زنید، اشک خود را تجدید می‌ کنید و لایه جدیدی از این محلول پیچیده را روی چشم خود پاک می‌ کنید. اشک به مرطوب و روان نگه داشتن لنزهای تماسی کمک می‌ کند. اگر لایه اشکی کم باشد، لنز تماسی خشک می‌ شود یا سطح لنز ممکن است در معرض هوا قرار گیرد. این ممکن است باعث نوسان و تاری دید شود و چشم ممکن است احساس خشکی کند، مثل اینکه یک تکه شن در چشم شما وجود دارد. و یا دچار خارش یا سوزش شود. این علائم ممکن است تنها پس از چند ساعت استفاده از لنزهای تماسی، چشمان شما را بسیار تحریک کند.

راه حل

سندرم خشکی چشم شدید می‌ تواند یک مشکل عمده برای استفاده‌ کنندگان از لنزهای تماسی باشد. سندرم خشکی چشم شدید می‌ تواند فرد را در معرض خطر زخم قرنیه و عفونت احتمالی قرار دهد. با این حال، بیماران مبتلا به خشکی چشم خفیف تا متوسط ​​معمولاً می‌ توانند حداقل در برخی مواقع از لنزهای تماسی استفاده کنند. برای بهبود مشکلات خشکی چشم با لنزهای تماسی، پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• قرار دادن یک لنز مخصوص روزانه یکبار مصرف با گرادیان آب
• قرار دادن یک لنز تماسی سفت و سخت اسکلرال بزرگ
• افزایش استفاده از قطره‌ های اشک مصنوعی برای مرطوب کردن مجدد لنز تماسی
• قرار دادن پلاگ‌ ها در کانال تخلیه اشک
• داروی تجویزی مانند زیدرا یا رستاسیس

بلفاریت

بلفاریت التهاب پلک‌ ها است و اگرچه می‌ تواند افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد، اما بلفاریت بیشتر در افرادی با پوست چرب رخ می‌ دهد. بلفاریت به دو نوع طبقه‌ بندی می‌ شود:

• بلفاریت خلفی: بلفاریت خلفی زمانی ایجاد می‌ شود که غدد چربی در پلک داخلی به باکتری‌ ها اجازه رشد می‌ دهند. این بیماری می‌ تواند ناشی از اختلال عملکرد غدد میبومین باشد. غدد میبومین نوعی روغن ترشح می‌ کنند. با پلک زدن، روغن به داخل اشک ترشح می‌ شود و برای جلوگیری از تبخیر لایه اشک طراحی شده است. هنگامی که این غدد ملتهب می‌ شوند، روغن بیش از حد یا خیلی کم ترشح می‌ شود. این می‌ تواند منجر به خشکی چشم تبخیری شود. خشکی چشم می‌ تواند استفاده از لنزهای تماسی را بسیار دشوار کند.
•  
• بلفاریت قدامی: بلفاریت قدامی بر قسمت بیرونی پلک که مژه‌ ها به آن متصل می‌ شوند، تأثیر می‌ گذارد. این نوع التهاب ممکن است با شوره سر یا باکتری مرتبط باشد. شوره سر باعث قرمز شدن پلک‌ ها و ایجاد پوسته‌ های مومی شکل روی مژه‌ ها می‌ شود، در حالی که باکتری‌ ها می‌ توانند باعث ایجاد پوسته‌ های سخت در اطراف مژه‌ ها شوند. بلفاریت قدامی در واقع می‌ تواند فرد را در معرض خطر ابتلا به عفونت قابل توجه چشم در هنگام استفاده از لنزهای تماسی قرار دهد، زیرا مقدار زیادی باکتری در اطراف پلک وجود دارد. به علاوه، بقایای پوسته پوسته شده می‌ توانند به داخل لایه اشکی نفوذ کرده و باعث تحریک و مشکلات پوشش لنز تماسی شوند. علاوه بر این، دستکاری پلک‌ ها هنگام قرار دادن و برداشتن لنزهای تماسی می‌ تواند باعث پخش شدن بیشتر بقایای مواد در اطراف و افزایش قرمزی شود.

راه حل

معمولاً بهتر است قبل از استفاده از لنزهای تماسی ، بلفاریت را درمان کنید. بلفاریت با استفاده از کمپرس گرم و تمیز کردن ملایم پلک درمان می‌ شود. این کار را می‌ توان با استفاده از شامپو بچه (یا صابون ملایم دیگری) و یک لیف حمام انجام داد. همچنین می‌ توانید پلک را با استفاده از اسکراب پلک آماده شده در بازار تمیز کنید. راه‌ های دیگر برای درمان بلفاریت عبارتند از:

• اسیدهای چرب: مکمل‌ های غذایی اسیدهای چرب مگا-3 غدد میبومین را تثبیت می‌ کنند و اثر ضد التهابی روی چشم ایجاد می‌ کنند. ممکن است سه تا شش ماه طول بکشد تا نتایج مشاهده شود.
• آنتی‌ بیوتیک‌ های موضعی: آزازیت، نوعی آزیترومایسین موضعی، علاوه بر ضد عفونی بودن، اثر ضد التهابی نیز دارد. این دارو در زمان خواب روی لبه پلک مالیده می‌ شود. پمادهای آنتی‌ بیوتیک دیگری مانند اریترومایسین و باسیتراسین نیز ممکن است استفاده شوند.
• آنتی‌ بیوتیک‌ های خوراکی: برای موارد مقاوم، ممکن است آنتی‌ بیوتیک‌ های خوراکی تجویز شوند. این امر به ویژه برای بیمارانی که به نوع شدیدتری از بلفاریت به نام روزاسه چشمی مبتلا هستند، مفید است.
• کورتیکواستروئیدها: هنگامی که روش‌ های سنتی‌ تر مؤثر نباشند، ممکن است از استروئیدها برای کاهش التهاب استفاده شود. این داروها برای کنترل کوتاه‌ مدت التهاب تجویز می‌ شوند تا عوارض احتمالی به حداقل برسد.

آلرژی‌ های شدید چشمی

داشتن آلرژی‌ های شدید چشمی می‌ تواند مشکلاتی را در استفاده از لنزهای تماسی ایجاد کند. واکنش آلرژی اغلب با محرک‌ ها یا آنتی‌ ژن‌ هایی مرتبط است که باعث شعله‌ ور شدن آلرژی می‌ شوند. هنگامی که در معرض این آلرژن‌ ها قرار می‌ گیرید، سلول‌ های چشم هیستامین‌ ها و سایر مواد شیمیایی را در تلاش برای محافظت از چشم‌ ها آزاد می‌کنند. این واکنش شیمیایی است که باعث تورم رگ‌ های خونی داخل چشم و خارش، قرمزی و آبریزش چشم‌ ها می‌شود.

محرک‌ های رایج آلرژی چشمی عبارتند از: گرده گل‌ ها، شوره حیوانات خانگی، مایت‌ های گرد و غبار، کپک، دود سیگار ، عطر ، دود اگزوز.

راه حل

برای کاهش علائم آلرژی‌ های شدید چشمی، اپتومتریست یا چشم‌ پزشک شما ممکن است موارد زیر را تجویز کند: استروئیدها - آنتی‌ هیستامین‌ ها - تثبیت‌کننده‌ های سلول‌ های ماست

آنتی‌ هیستامین‌ ها برای افراد مبتلا به آلرژی معجزه می‌ کنند، اما یکی از عوارض جانبی مضر آنها خشک کردن غشاهای مخاطی، از جمله غشاهای مخاطی چشم است. این امر می‌ تواند استفاده موفقیت‌ آمیز از لنزهای تماسی را دشوار کند. از آنجا که آلرژن‌ ها می‌ توانند به لنزهای تماسی بچسبند و آلرژی‌ ها را فعال کنند، یکی از روش‌ های کاهش آلرژی‌ های چشمی این است که فرد از لنزهای تماسی یکبار مصرف روزانه استفاده کند که پس از یک روز یا کمتر استفاده، دور انداخته می‌ شوند.

تجویز های غیر معمول

متخصصان مراقبت از چشم گزینه‌ های بسیار متنوعی برای انتخاب لنزهای تماسی برای بیمارانی دارند که نه تنها نزدیک‌ بینی یا دوربینی دارند، بلکه آستیگماتیسم (انحنای روی سطح چشم) و پیرچشمی (نزدیک‌ بینی ناشی از پیری) نیز دارند. با این حال، بسیاری از مردم انتظار دارند که همان کیفیت بینایی را که با عینک خود تجربه می‌ کنند، دریافت کنند. لنزهای تماسی نوع جدیدی از آزادی را فراهم می‌ کنند، اما برای برخی افراد، همیشه وضوح و شفافیتی را که یک جفت عینک با کیفیت بالا ارائه می‌ دهد، ارائه نمی‌ دهند.

راه حل

در حالی که لنزها مناسب هستند، بهتر است چندین لنز تشخیصی یا آزمایشی مختلف را امتحان کنید. اکثر پزشکان چشم قبل از بررسی گزینه‌ های دیگر مانند قطع استفاده از لنزهای تماسی، سه تا چهار نوع لنز مختلف را امتحان می‌ کنند. متخصص مراقبت از چشم شما ممکن است علاوه بر لنزهای نرم معمولی، یک طراحی لنز جایگزین را توصیه کند. بسیاری از این گزینه‌ ها در مقایسه با لنزهای نرم یکبار مصرف، بینایی بهتری ارائه می‌ دهند.

برخی از این لنزها شامل موارد زیر هستند: لنزهای تماسی سخت نفوذپذیر به گاز - لنزهای آستیگماتیسم سفارشی - لنزهای هیبریدی (بخشی نرم، بخشی سخت) - لنزهای اسکلرال - لنزهای Kerasoft

عدم تحمل لنز تماسی

برای برخی افراد، استفاده از لنزهای تماسی ممکن است تقریباً غیرممکن باشد. علائم عدم تحمل لنز تماسی ممکن است شامل موارد زیر باشد: خشکی و خارش چشم - قرمزی - سوزش و التهاب - درد یا ناراحتی هنگام گذاشتن لنزهای تماسی - ساییدگی یا زخم روی قرنیه

علل شایع عدم تحمل لنز تماسی عبارتند از: استفاده، نگهداری یا تمیز کردن نامناسب - واکنش به محلول تمیزکننده - آلرژی‌ ها - خشکی چشم - لنزهای تماسی که به درستی اندازه چشم نیستند.

راه حل

اگر علت زمینه‌ ای شناخته‌ شده‌ ای برای عدم تحمل لنز تماسی وجود داشته باشد، می‌ توان به راحتی آن را مدیریت کرد. درمان‌ هایی برای شرایطی مانند آلرژی و خشکی چشم در دسترس است. اطمینان از مراقبت صحیح از لنزهای تماسی نیز می‌ تواند کمک کننده باشد. اگر فکر می‌ کنید محلول لنز تماسی شما باعث سوزش می‌ شود، سعی کنید یک برند دیگر را امتحان کنید. اگر لنزهای تماسی نامناسب باعث ناراحتی شما می‌ شوند، فوراً به یک متخصص مراقبت از چشم مراجعه کنید. آنها می‌ توانند اندازه مناسب شما را ارزیابی کرده و احتمالاً گزینه‌ های لنز جایگزین را توصیه کنند.

قوز قرنیه

قوز قرنیه وضعیتی است که در آن قرنیه نازک شده و مانند یک مخروط برآمده می‌ شود. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد: تاری دید - اختلال در بینایی - افزایش حساسیت به نور - قرمزی یا تورم چشم

این وضعیت اغلب هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌ دهد و به آرامی با گذشت زمان بدتر می‌ شود. با این حال، افراد مبتلا به بیماری در مراحل پیشرفته ممکن است نتوانند از لنزهای تماسی استفاده کنند. اگر شکل قرنیه تغییر کند، ممکن است استفاده از لنزهای تماسی ناراحت کننده باشد یا ممکن است به درستی فیت نشوند.

راه حل

اگر قوز قرنیه دارید، لنزهای تماسی هنوز هم می‌ توانند یک گزینه مناسب باشند. چشم پزشک شما ممکن است لنزهای تماسی سخت را توصیه کند. این نوع لنز تماسی می‌ تواند دید واضح‌ تری نسبت به لنزهای نرم ارائه دهد، به خصوص زمانی که قرنیه شکل ناهمواری دارد. سایر درمان‌ های قوز قرنیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اینتاکس: با این درمان، یک دستگاه منحنی به صورت جراحی در قرنیه قرار می‌گیرد تا بینایی را بهبود بخشد.
• پیوند متقاطع قرنیه (CXL): در این روش از قطره‌ های چشمی و نور UV مخصوص برای تقویت و صاف کردن قرنیه استفاده می‌ شود.
• پیوند قرنیه: وقتی قرنیه به طور جدی آسیب دیده باشد، ممکن است پیوند قرنیه توصیه شود.

عفونت‌ های مکرر چشم ناشی از استفاده از لنز

افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌ کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت چشم هستند. علائم عفونت چشم عبارتند از: تاری دید - قرمزی چشم - درد چشم - ریزش اشک‌ یا ترشح از چشم - حساسیت بیشتر به نور - احساس وجود جسم خارجی در چشم.

اگر موارد زیر را داشته باشید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عفونت باشید: استفاده از لنزهای با ماندگاری طولانی - خوابیدن هنگام استفاده از لنزهای تماسی - رشد میکروب در زیر لنز - وجود باکتری، قارچ یا انگل در چشم - تمیز نکردن یا نگهداری نادرست لنزهای تماسی.

عفونت‌ های مکرر یا شدید می‌ تواند منجر به زخم شدن قرنیه شود که ممکن است بینایی شما را به طور دائم تحت تأثیر قرار دهد. اگر در معرض خطر بالای این عارضه هستید، لنزهای تماسی ممکن است برای شما مناسب نباشند.

راه حل

اگر سابقه ابتلا به عفونت چشم ناشی از استفاده از لنزهای تماسی را دارید، می‌ توانید برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری، اقداماتی انجام دهید: قبل از لمس لنزهای تماسی، دست‌ های خود را بشویید - لنزهای تماسی خود را به درستی تمیز و نگهداری کنید - با لنز نخوابید - به چشمان خود استراحت دهید و از لنزهای تماسی استفاده نکنید - از لنزهای یکبار مصرف روزانه استفاده کنید.

اگر عفونت چشمی متوسط ​​یا شدید دارید، معمولاً توصیه می‌ شود تا زمان بهبود کامل، از استفاده از لنزهای تماسی خودداری کنید. دلیل این امر این است که لنز می‌ تواند چشم ملتهب را بیشتر تحریک کند. چرا که برخی از انواع عفونت می‌ توانند منجر به از دست دادن جدی بینایی و حتی نابینایی شوند. برای جلوگیری از چنین عوارضی، مراجعه فوری به پزشک مهم است. اگر عفونت چشم یک مشکل رایج برای شماست، با چشم پزشک خود در مورد جایگزین‌ های لنزهای تماسی صحبت کنید.

کار کردن در محیط‌ های پر گرد و غبار یا کثیف

استفاده از لنزهای تماسی در برخی محیط‌ های کاری ممکن است خطرناک باشد. این شامل موقعیت‌ هایی می‌ شود که شامل موارد زیر می‌ شوند: قرار گرفتن در معرض بخارات شیمیایی - گرمای شدید - خطر پاشش مواد شیمیایی - رطوبت کم - مناطق پر گرد و غبار - ذرات معلق - قرار گرفتن در معرض سطوح بالای اشعه مادون قرمز.

اگر در معرض چنین شرایطی قرار بگیرید، ممکن است مواد شیمیایی یا ذرات کوچک در پشت لنز تماسی به دام افتاده و باعث آسیب به قرنیه شوند. نگرانی دیگر، احتمال گم کردن لنز تماسی در حین کار است. این امر می‌ تواند بر توانایی بینایی فرد تأثیر بگذارد و ممکن است خطر ایمنی ایجاد کند.

راه حل

اگر استفاده از لنزهای تماسی در محل کار (یا هر محیطی) خطراتی دارد، به جای آن از عینک استفاده کنید. اگر تصمیم به استفاده از لنزهای تماسی دارید، اقدامات احتیاطی بیشتری را با رعایت موارد زیر انجام دهید: استفاده از محافظ چشم مناسب - همراه داشتن عینک (یا جفت دوم لنز) به عنوان پشتیبان - به روز بودن در مورد پروتکل‌ های شستشوی چشم.

علائمی که نشان می‌ دهد لنزهای تماسی چشم شما را تحریک می‌ کنند : عدم راحتی با لنز - اشک‌ ریزش بیش از حد یا سایر ترشحات - افزایش حساسیت به نور - خارش یا سوزش - قرمزی - تاری دید - تورم - درد

اگر هنگام استفاده از لنزهای تماسی دچار ناراحتی قابل توجهی در چشم خود شدید، مهم است که فوراً آنها را خارج کنید تا به چشمانتان استراحت دهید. اگر علائم آزاردهنده همچنان ادامه داشت، فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید.

خلاصه

همه افراد کاندیدای مناسبی برای لنزهای تماسی نیستند. برای برخی افراد، استفاده از آنها ممکن است دشوار یا تقریباً غیرممکن باشد. این ممکن است به دلایل مختلفی مانند آلرژی، خشکی چشم، سابقه عفونت چشم یا عدم تناسب لنز باشد. خوشبختانه، درمان یا مدیریت بسیاری از این علل زمینه‌ ای امکان‌ پذیر است. اگر در استفاده از لنزهای تماسی مشکل دارید، به چشم پزشک خود اطلاع دهید، آنها ممکن است بتوانند راه حلی را توصیه کنند!